Dromen
Naast droomfasen onderscheiden we ook verschillende soorten dromen. Men kan een hoofdverdeling maken van 4 soorten. Het is triest, maar de meeste psychologen bestuderen slechts 2 soorten, de eerste twee. De andere verdienen te weinig aandacht. Dit komt omdat ze in het “onaanvaardbare gebied” van de wetenschap komen. Ondanks het feit dat PSI-fenomenen bewezen zijn ligt het toch nog delicaat voor een wetenschapper om zich daarmee in te laten. Gelukkig zijn er ook nog mensen die werkelijk geloven dat de aarde plat is (The Flat Earth Society), zodat sceptici nooit helemaal alleen staan in hun ongeloof. Maar meestal gelooft men wel in deze dingen maar houdt men alles gesloten voor zich en komt er omwille van de publieke opinie niet mee naar buiten. Hoe moeilijk vonden de filosofische beschouwingen die noodzakelijker wijze voortvloeiden uit elke nieuwe revolutionaire ontdekking hun weg? Zo duurde het zeker tot 1965 tot alle facetten van de relativiteitstheorie ingang vonden en toch zijn er nog veel fysici die denken dat je het allemaal zo letterlijk niet mag nemen en zijn blijven steken bij de tweelingparadox van deze theorie, die al lang opgelost is. Maar nu terug over dromen en de nieuwe onderzoekingen en bevindingen die weer een nieuwe wetenschappelijke aanvaarding opeisen. Hoe dan ook dit zijn interessante bevindingen van de droomlabo’s.
Algemeen
De meeste dromen herinnert men zich niet bij het ontwaken. Sommige schijnen ongewoon kort, andere heel lang te duren. Maar ook dit is slechts een illusie, want het valt niet uit te maken hoe lang een droom duurt, daar dromen zich voltrekken in een geheel andere dimensie van ruimte en tijd. De voorstelling die men zich maakt over de duur van een droom wordt bepaald door de intensiteit ervan en de emotionele lading, niet door de werkelijke duur. Men herinnert zich meestal alleen de laatste droom als het treft dat men daarbij net wakker wordt. Een droom die men zich herinnerd heeft altijd met een moment van bewustzijn – wakker worden – te maken. Anders verdwijnt de droominhoud totaal in de vergetelheid. Ook is het zo met dromen die we toch onthouden hebben. Als je niet onmiddellijk de resultaten vertelt of noteert, zul je merken dat je er steeds minder van weet te herinneren naarmate je langer wacht om de droom te noteren. Een uur later blijft er meestal niet veel herinnering van details meer over, tenzij men er in gedachten de hele tijd mee bezig geweest is.
Proeven in droomlabo’s
Nog onlangs heeft men zich het droomlaboratorium van het Maimonides Hospital Brooklyn te New York, onder directie van dr. Stanl Krippner, verdiept in het stadium van het dromen tijdens slaap. Dr. Krippner heeft daarbij aangetoond dat snelle oogbewegingen (REM = rapid eye movements) een aanwijzing vormen voor de diepte en de aard van de droom.
Professor Hornell Hart van Duke University experimenteerde met ongeveer 300 studenten. Hij vroeg naar hun droominhoud door hen wakker te maken telkens de REM-tekens aantoonden dat ze droomden. Zo herinnerden ze zich hun droom. Tegenwoordig worden nieuwe droomexperimenten gedaan met Lucide dromers, omdat men daar veel meer mogelijkheden mee heeft. Alle resultaten van deze studie zijn echter nog niet bekend, vandaar dat we ons hier houden bij de eerste proeven.
Sommige dromen bleken naast de gekende symbolische vormen, paranormaal van aard te zijn. De meeste dromen zouden nooit in het bewustzijn gekomen zijn indien Dr. Hart niet vereiste de dromers zeer frequent te wekken.
De eerste soort
Na de hypnagoge toestand die ook een soort droomfase is voor de slaap, waarbij men bewust beelden ziet en vanzelf in slaap overgaat, is de eerste soort droom meestal niet erg aangenaam. Vele angstdromen vallen in dit stadium en er is een volkomen gebrek aan logische inhoud.
De oorzaak ligt eenvoudig in een fysiek onbehagen, meestal veroorzaakt door te veel eten, of een overmaat aan alcohol of drugs. Dit soort dromen heeft geen paranormale betekenis.
Een voorbeeld:
Iemand ziet een rood monster dat hem aanvalt en hij voelt het gewicht ervan rusten op zijn maag. Hier is, dat spreekt vanzelf, sprake van een indigestie en de rode kleur van het monster duidt op de verstoorde circulatie in de maagstreek.
De tweede soort
De tweede soort dromen is het best bekend en dient al jaren als basismateriaal voor de psycho-analyse. Dat is de symbolische droom, die fragmenten bevat uit het verleden, dagresten en de soms voorgestelde toekomst, dingen die verdrongen zijn, verlangens en andere onderwerpen uit het persoonlijk leven die men niet openlijk kan beleven. Jung heeft zich uitvoerig toegelegd op de droomuitleg waarvan de archetypen deel uitmaken. Zo heeft ieder symbool voor iedereen zijn diepere persoonlijke betekenis, en is het dus best dat de dromer, mits wat hulp, zelf zijn symbolen interpreteert. Zo kan men achter de verborgen betekenis komen van de droom. Onderdrukte emoties en verlangens kunnen op deze manier door een ervaren psycholoog samen met de interpretatie van de dromer aan de oppervlakte worden gebracht.
In de Freudiaanse uitleg van dromen, waarin alles op seks neerkomt geloof ik niet. Jung had problemen met de overdreven onoverkomelijke seksuele beschouwingen van Freud, en Freud met de paranormale beschouwingen van Jung. Het waren dan ook die punten die de breuk tussen Jung en Freud veroorzaakten. Net voor zijn dood gaf Freud toe dat indien hij zijn leven zou kunnen herbeginnen hij zijn leven zou wijden aan het bestuderen van de parapsychologie. De psychologie is daar evenwel blijven steken ondanks zoveel tegenhang van zijn opvolgers.
Wilhelm Reich had dan weer te veel overgenomen van Freud met zijn orgasme-theorie en zijn omstreden Orgone Accumulator, die de Kosmische orgastische krachten uit het Universum zou concentreren in het lichaam. Later werden zijn theorieën zo omstreden dat ze verworpen werpen en hij zelfs in de psychiatrie werd opgenomen. Ook werden de boeken van dit gedeelte van zijn leven alle verbrand.
Een voorbeeld van een droom uit de tweede staat:
In een symbolische droom kan het voorkomen dat iemand zijn overleden vader ontmoet, die plotseling tot leven schijnt te zijn gekomen en te kennen geeft bij hem te willen wonen. Dat laatste brengt de dromer in verlegenheid, want hij weet niet hoe zijn vrouw daar tegenover zal staan en hij is niet in staat om zijn vader te verzoeken heen te gaan. Een psycholoog zal hieruit opmaken dat de patiënt een schuldcomplex heeft in verband met zijn vader; misschien omdat hij tijdens diens leven heeft verzuimd om iets te doen, misschien omdat er een conflict werd opgeroepen door verplichtingen aan zijn vader en verplichtingen aan zijn vrouw. De symboliek is in dit geval gemakkelijk te begrijpen, omdat de situatie realistisch aandoet, hoewel deze zich niet in het werkelijke leven van de dromer heeft voorgedaan en zeker niet zal voordoen.
De derde soort
Vanaf de derde soort dromen komen we op paranormaal terrein. Het spreekt vanzelf dat personen met een intuïtieve of psychisch gevoelige waarneming deze het frequentst en het meest intens beleven. Deze droom onderscheidt zich ook door zijn klaarheid, zijn bewuste beleving, het feit dat men deze droom beter kan herinneren en ook het gevoel zeker van de betekenis en de waarde van de droom te zijn. Deze droom wordt daarom ook “de ware droom” genoemd. Bij deze proscopische of telepathische droom zit weinig symboliek en hij dient dan ook meestal letterlijk genomen te worden.
In de ware droom wordt informatie gegeven over gebeurtenissen in het verleden die aan de dromer volkomen onbekend zijn, of wordt verwezen naar dingen die in de toekomst zullen gebeuren – en dat alles vaak zeer gedetailleerd en realistisch. De informatie schijnt te worden gedicteerd door een bron van buitenaf en blijft na het ontwaken goed in de herinnering hangen. In feite is de herinnering meestal zo duidelijk dat men de droom niet meer kwijt raakt en er de hele dag mee bezig blijft. Er zijn veel gevallen bekend waarin dit soort droom telkens werd herhaald op verschillende tijden. Terwijl de eerste twee soorten dromen over het algemeen zeer verward zijn, onduidelijk en dikwijls angstaanjagend, is de ware droom juist heel helder en exact. Hij is zelden angstaanjagend, tenzij de boodschap een waarschuwing inhoudt voor een toekomstig gevaar of een ramp. Veel mediamieke ervaringen maken deel uit van de ware droom. Het schijnt dat het onbewuste deel van de geest in zulke omstandigheden gemakkelijk is te beïnvloeden. In de oudheid werden deze dromen beschouwd als boodschappen uit een andere wereld. Soms werd de slaap kunstmatig tot stand gebracht (boven dampen van drogerende kruiden), bijvoorbeeld door de priesters van Apollo, die door middel van de droom trachtten door te dringen in de toekomst.
Alle voorspellende dromen, alle profetische visioenen en andere buitenzintuiglijke waarnemingen worden ontvangen tijdens eenzelfde soort slaap. De informatie schijnt niet voort te komen uit de slaper, maar afkomstig te zijn van een andere bron, waarbij de slaper slechts als medium dient. In medische kringen bestaat hierover echter verschil van mening. Sommigen menen dat het de buitenzintuiglijke waarneming van de slaper zelf is die het paranormale verschijnsel produceert. Anderen gaan uit van het bestaan van een andere dimensie, van waaruit gegevens die de slaper zelf onbekend zijn via zijn onbewustzijn doordringen tot het bewuste deel van zijn geest. Ik ben er van overtuigd dat dit laatste het geval is en dat in een poging om een en ander te verifiëren.
Een voorbeeld:
(Echt gebeurde getuigenis): Mijn vrouw die al meerdere proscopische dromen had, sprong op een nacht zeer overstuur uit bed en holde naar de kinderkamer waar onze driejarige dochter lag te slapen. In een soort hysterie sleurde ze haar uit haar bed, duidelijk vol angst en bezorgdheid. Door de emotionele aard waarmee ze zo plots was wakker geworden, vroeg ik haar wat er aan de hand was. Ze bekende me dat ze zonet had gedroomd dat onze dochter verlamd was en niet meer kon lopen of op haar benen staan. Ze was er erg zeker van, ze was er zelfs nog zeker nadat ze haarzelf had overtuigd dat dit niet het geval was. Een week later moesten we onze dochter ‘s morgens uit bed halen omdat we beiden dienden te gaan werken. Ze bleek verlamd te zijn, op exact dezelfde manier als mijn vrouw had voorzien in haar profetische droom. Na een onderzoek in de spoedopname van het UZ, want volgens onze dokter was het een gevaarlijke zaak, bleek het om een virusinfectie te gaan die de zenuwen aantast net zoals hij gedacht had. Bij haar was een zenuw in het bekken aangetast. De situatie was beangstigend omdat indien er binnen drie dagen geen verbetering zou zijn, de toestand zeer ernstig moest genoemd worden, men wou niet vertellen hoe ernstig.
De vierde droom
Ervaringen met het verschijnsel uittreden zijn niet ongewoon. De slaper heeft daarbij meestal zelf niet de bedoeling om zijn lichaam te verlaten. Het overkomt vooral mensen met een mediamieke aanleg of mensen waarbij de verbinding tussen het bewuste en het onbewuste deel van de geest is verbroken. Volgens Hans Holzner schuilt er geen gevaar in astrale projectie, ondanks de ijselijke waarschuwingen van wijlen mevrouw Blavatzky, die meende dat kwade geesten het lichaam zouden kunnen binnendringen terwijl de astrale reiziger dit ‘leeg’ achterlaat. Ik betwijfel echter die stelling omdat het al is voorgekomen dat uittreders hun lichaam bezet terugvonden. Steeds moest deze echter wijken voor de ware bezitter van het lichaam. Zodoende kan men zeggen dat het tot op heden nog niet is voorgekomen dat er een slecht gevolg kwam door een uittreding.
Zij die bang zijn voor uittreden tijdens de slaap moeten er slechts van worden overtuigd dat zij na hun reis altijd weer veilig terug zullen kunnen keren in hun eigen lichaam.
Heel vaak maken mensen melding van het gevoel dat zij, kort voor dat zij ontwaakten, van een grote hoogte vielen en beschouwen dit als een onderdeel van een vreemde droom. Het vallen van grote hoogte, wat vaak gepaard gaat met duizelingen, is in feite een reactie op de vermindering van de snelheid of de trillingen wanneer de ziel terugkeert in het lichaam. De terugkomst van de ziel in het tragere lichaam vereist aanpassing van de zeer snelle astrale reissnelheid aan de veel tragere levensprocessen in het lichaam. Deze vertraging roept een tegengestelde reactie op en dat leidt tot de indruk dat men van een grote hoogte valt. Valdromen zijn dus dromen waarbij men te plots terugkeert van een uittreding. Men kan echter leren zwevend te landen. Ikzelf moest me dit aanleren, omdat ik in de voorslaap een periode heel veel last gehad heb van valdromen die me zodanig deden schrikken dat ik daarna niet meer kon slapen. Het lukte mijzelf te leren dat ik kon vliegen en als een veertje kon landen op de grond.
Een voorbeeld
Enige jaren geleden werden met dit fenomeen proeven genomen door de hoofdvestiging van het Cayce Instituut te New York. Twee groepen deelnemers aan het experiment werden ongeveer 20 huizenblokken van elkaar verwijderd in twee appartementen ondergebracht. Het ene team legde een boek op tafel, dat werd opengeslagen bij een bepaalde bladzijde; een bepaalde bloem werd in een vaas gezet en diende als tweede testonderdeel. In het andere appartement werd een jongeman genaamd Stanley in slaap gebracht, met de opdracht om met zijn ‘astrale projectie’ een bezoek te brengen aan het eerste appartement. Hij ontwaakte een half uur later en beschreef dat appartement tot in details, met inbegrip van het boek, de bladzijde waarop het openlag en de soort en de kleur van de bloem in de vaas. Hij herinnerde zich ook hoe hij door het appartement zweefde en zichzelf gadesloeg, hoewel het licht onnatuurlijk leek, eerder naar blauw zweemde dan naar de gele glans van elektrisch licht. Geen van de mensen in het bezochte appartement had hem gezien en er werd evenmin iets bijzonders aan zijn lichaam opgemerkt gedurende de tijd dat hij was uitgetreden.
Denis
© 2002 Aura-Oasis – Denis Dhondt